Episode IV Romania: Campul Cetati, Eremitu, Prajd
Door: joycejanssen
Blijf op de hoogte en volg Joyce
03 Juli 2012 | Roemenië, Eremitu
Onze fietsen zijn gelukkig weer in Ordnung!! Een aardige meneer van het pension in Ditrau heeft een nieuwe binnen- en buitenband op mijn fiets gezet. Hij maakte losjes de opmerking dat er nog wel meer mis was met ‘Tornado’. Goh dat wist ik nog niet ;) dus dat heb ik maar genegeerd, aangezien ik er nog maar 2 maandjes mee hoef te doen. Toen de fietsen weer ‘ready to go’ waren, gingen we weer naar Hagota. Toen bleek dat nog maar 9 van de 21 versnellingen van mijn fiets het deden… Buiten het fietsen was het ook een zeer vermoeiende dag, want we moesten de hele dag een zeer steile heuvel op ‘sjravelen’ tussen de frambozenstruiken. Na een halve dag over het bereiken van 2 locaties te hebben gedaan, besloten we dat het wel welletjes was in Hagota en ook niet verantwoord, want als er iemand valt en zijn been breekt in dat bos, dan ben je nog niet jarig. We belden die avond met Leonardo en hij informeerde ons over het feit dat hij geen tijd had om ons naar Eremitu, in het district Mures, te brengen. We vroegen aan een medewerkster van het pension in Ditrau (district Harghita) of zij iemand kende die ons naar Eremitu wilde brengen met fiets en al (tegen betaling uiteraard). Na even met haar vriend te hebben gebeld, deelde ze mee dat hij ons een uurtje later al zou kunnen brengen. Na een rit van ongeveer 80 kilometer, kwamen we aan in Eremitu, waar we niet zo 1-2-3 een pension vonden. Een pension viel af, omdat het midden tussen de zigeuners lag. Een ander pension viel af, omdat er onder de naam (History), Residence for seniors stond :)
Daarna kwamen we bij een soort camping in Campul Cetati, waar allemaal yurts (Mongoolse nomadententen) stonden. Dit leek ons wel leuk en we waren meteen enthousiast. Het was ook niet zo duur: iets meer dan 10 euro p.p.p.n. inclusief ontbijt. Na onze ‘taxi’ uitgebreid bedankt en betaald te hebben voor de service, betrokken we onze yurt (zie foto’s). Ze hadden hier wel een leuk ontbijt, we konden kiezen wat we wilden en een van de opties was een Mongools oog. We vonden het niet al te smakelijk klinken, maar toen we informeerden wat het was (een snee toast met 2 gaten er in en daar 2 spiegeleieren in gebakken) hebben we het beiden een keer besteld. De locaties bij Eremitu waren ongeveer 5 km fietsen, een peulenschil vergeleken met Hagota. We hebben hier gemiddeld 13 locaties per dag kunnen doen, terwijl in Hagota het gemiddelde 3 keer lager lag. Dat was dus wel een meevaller. Op een van de locaties lagen de beenderen van een stuk of 3 koeien verspreid door de wei en in een hazelnootbosje: het werk van beren? Het was wel hels warm hier de afgelopen paar dagen, dat bemoeilijkte het wel een beetje. Ik denk dat het hier gemiddeld 35 graden is geweest de afgelopen tijd.
Afgelopen vrijdag nam de eigenaar van het ‘Nomad-camp’, zoals de camping heet, ons mee in zijn oude Toyota Landcruiser op een rit door de schitterende bergen in deze streek. Zijn zoon ging mee als tolk, want zelf sprak hij nauwelijks Engels. Het was een rit over steile hobbelweggetjes met mooie uitzichten door de bergen langs herders met hun kuddes en door het bos. Boven in het herderskamp maakten de herders zelf hun kaas (zie foto) en konden we een mooie schapenjas aantrekken (super handig met dit weer).
Zaterdag hebben we de eerste auto met Nederlands kenteken gezien in de maand dat we hier zitten! Dat was wel even een memorabel momentje.
De mensen op de camping zijn trouwens wel helden met het foute gerecht uit te serveren. Als we een pizza salmone bestellen, dan krijgen we een pizza salami of iets met ansjovis (bijna hetzelfde, not…). En zo nog een paar keer als we iets bestelden, maar het is wel zeer smakelijk en 4 keer zo goedkoop als in Nederland.
Zondag voelde ik mij niet opperbest, waarschijnlijk heeft de hitte zijn tol geëist, maar nu voel ik me weer prima hoor ;)
Gisteren zijn we naar de zoutmijn in Prajd geweest. De eigenaar van het ‘nomad camp’ bracht ons naar Prajd toe, omdat hij daar toch moest zijn. Na kaartjes voor de mijn te hebben gekocht, moesten we in een oude Nederlandse bus stappen (bestemming Oudelandshoek: een buurt in Dordrecht), dus dat was wel lachen. Op een andere bus stond GEEN DIENST, haha! (zie foto) Met die bus zijn we neergedaald in de krochten van de mijn. Eenmaal daar, bleek dat het een soort ‘underground’ speeltuin was. We zagen overal ouders met kinderen en heel veel speeltoestellen. Er was zowaar een stukje museum, 5 borden met informatie en 3 vitrines met oud mijngereedschap, en een kitscherig souvenirwinkeltje waar je zo snel mogelijk vandaan wilde. Na een uurtje de tijd gerekt te hebben zijn we weer met de bus naar de oppervlakte gereden. Nou dat was die 5 euro dubbel en dwars waard geweest, niet dus… In Prajd zelf was verder ook niet veel meer te beleven, dus gingen we naar Sovata, een nabijgelegen stadje. Hier ligt het Lacul Ursu (Berenmeer), zie foto. Dit meer is onderdeel van een reeks zoutmeren met een zeer hoog zoutgehalte die rond de stad liggen. Om in het Lacul Ursu te kunnen zwemmen, moest je zelfs betalen. We hadden geen zwemkleren bij ons, dus dat was sowieso geen optie. Bij het volgende meer was het hetzelfde verhaal. Bij het derde meer, kon je zonder te betalen komen. Hier smeerden (veelal dikke Roemeense) mensen zich in met modder en lieten zich dan opdrogen in de zon (zie foto). Daarna spoelden ze zich af in het zoutmeer. Wij hebben het ook eens geprobeerd, maar alleen op onze handen en voeten.
Vandaag hebben we een wandeling gemaakt. Het was tropisch warm voor de verandering en toen er aan de weg geen eind scheen te komen, zijn we na enkele kilometers omgedraaid en weer teruggelopen. Vanmiddag hebben we ook nog een slang gezien in het toiletgebouw, hopelijk een niet giftige.
Morgen (woensdag) worden we hopelijk door Leonardo naar Zoltan in het district Covasna gebracht ;) Hier blijven we totdat mijn ouders komen.
Tot schrijfs!
Joyce
Daarna kwamen we bij een soort camping in Campul Cetati, waar allemaal yurts (Mongoolse nomadententen) stonden. Dit leek ons wel leuk en we waren meteen enthousiast. Het was ook niet zo duur: iets meer dan 10 euro p.p.p.n. inclusief ontbijt. Na onze ‘taxi’ uitgebreid bedankt en betaald te hebben voor de service, betrokken we onze yurt (zie foto’s). Ze hadden hier wel een leuk ontbijt, we konden kiezen wat we wilden en een van de opties was een Mongools oog. We vonden het niet al te smakelijk klinken, maar toen we informeerden wat het was (een snee toast met 2 gaten er in en daar 2 spiegeleieren in gebakken) hebben we het beiden een keer besteld. De locaties bij Eremitu waren ongeveer 5 km fietsen, een peulenschil vergeleken met Hagota. We hebben hier gemiddeld 13 locaties per dag kunnen doen, terwijl in Hagota het gemiddelde 3 keer lager lag. Dat was dus wel een meevaller. Op een van de locaties lagen de beenderen van een stuk of 3 koeien verspreid door de wei en in een hazelnootbosje: het werk van beren? Het was wel hels warm hier de afgelopen paar dagen, dat bemoeilijkte het wel een beetje. Ik denk dat het hier gemiddeld 35 graden is geweest de afgelopen tijd.
Afgelopen vrijdag nam de eigenaar van het ‘Nomad-camp’, zoals de camping heet, ons mee in zijn oude Toyota Landcruiser op een rit door de schitterende bergen in deze streek. Zijn zoon ging mee als tolk, want zelf sprak hij nauwelijks Engels. Het was een rit over steile hobbelweggetjes met mooie uitzichten door de bergen langs herders met hun kuddes en door het bos. Boven in het herderskamp maakten de herders zelf hun kaas (zie foto) en konden we een mooie schapenjas aantrekken (super handig met dit weer).
Zaterdag hebben we de eerste auto met Nederlands kenteken gezien in de maand dat we hier zitten! Dat was wel even een memorabel momentje.
De mensen op de camping zijn trouwens wel helden met het foute gerecht uit te serveren. Als we een pizza salmone bestellen, dan krijgen we een pizza salami of iets met ansjovis (bijna hetzelfde, not…). En zo nog een paar keer als we iets bestelden, maar het is wel zeer smakelijk en 4 keer zo goedkoop als in Nederland.
Zondag voelde ik mij niet opperbest, waarschijnlijk heeft de hitte zijn tol geëist, maar nu voel ik me weer prima hoor ;)
Gisteren zijn we naar de zoutmijn in Prajd geweest. De eigenaar van het ‘nomad camp’ bracht ons naar Prajd toe, omdat hij daar toch moest zijn. Na kaartjes voor de mijn te hebben gekocht, moesten we in een oude Nederlandse bus stappen (bestemming Oudelandshoek: een buurt in Dordrecht), dus dat was wel lachen. Op een andere bus stond GEEN DIENST, haha! (zie foto) Met die bus zijn we neergedaald in de krochten van de mijn. Eenmaal daar, bleek dat het een soort ‘underground’ speeltuin was. We zagen overal ouders met kinderen en heel veel speeltoestellen. Er was zowaar een stukje museum, 5 borden met informatie en 3 vitrines met oud mijngereedschap, en een kitscherig souvenirwinkeltje waar je zo snel mogelijk vandaan wilde. Na een uurtje de tijd gerekt te hebben zijn we weer met de bus naar de oppervlakte gereden. Nou dat was die 5 euro dubbel en dwars waard geweest, niet dus… In Prajd zelf was verder ook niet veel meer te beleven, dus gingen we naar Sovata, een nabijgelegen stadje. Hier ligt het Lacul Ursu (Berenmeer), zie foto. Dit meer is onderdeel van een reeks zoutmeren met een zeer hoog zoutgehalte die rond de stad liggen. Om in het Lacul Ursu te kunnen zwemmen, moest je zelfs betalen. We hadden geen zwemkleren bij ons, dus dat was sowieso geen optie. Bij het volgende meer was het hetzelfde verhaal. Bij het derde meer, kon je zonder te betalen komen. Hier smeerden (veelal dikke Roemeense) mensen zich in met modder en lieten zich dan opdrogen in de zon (zie foto). Daarna spoelden ze zich af in het zoutmeer. Wij hebben het ook eens geprobeerd, maar alleen op onze handen en voeten.
Vandaag hebben we een wandeling gemaakt. Het was tropisch warm voor de verandering en toen er aan de weg geen eind scheen te komen, zijn we na enkele kilometers omgedraaid en weer teruggelopen. Vanmiddag hebben we ook nog een slang gezien in het toiletgebouw, hopelijk een niet giftige.
Morgen (woensdag) worden we hopelijk door Leonardo naar Zoltan in het district Covasna gebracht ;) Hier blijven we totdat mijn ouders komen.
Tot schrijfs!
Joyce
-
03 Juli 2012 - 15:55
Isabella:
Joyce wat een speciale belevenissen. Wist je van te voren dat je dit alles ging zien of is het voor jullie beide ook een verrassing. Zoutmijnen, tenten die op ouderwetse silo's lijken, schapen vacht jassen. wat zijn dat voor schapen die hebben wel hele lange
haren?
Wel erg leuk dat je toch in de gelegenheid bent om ons zo mee te laten leven. In een woord geweldig en ook een leuke tijd samen met je ouders. -
03 Juli 2012 - 16:46
Ken:
Heey meid,
Weer een leuk logboek en leuke fotos. Die schapenjas lijkt me meer wat voor in de winter ;)
Tot over 2 weken!
Xje -
03 Juli 2012 - 16:48
Jose Janssen:
Heyee Joyce,
Vanaf morgen geen Yurt meer!!! Jammer...
Een vraagje : "waarom smeren die mensen zich in", is dat speciale modder
of vanwege het zout gehalte?
Lijkt me trouwens wel lekker , om hier mee ingesmeerd te worden, en dan lekker laten drogen in de zon .Hoe zou het met pap zijn? Hij zal het nog wel druk hebben met alle werk dat op tijd af moet zijn voor de reis.
Ik wens jullie een hele fijne tijd samen , doe ze de groetjes van ons!!!
groetjes ook van Wim en de kids.. -
03 Juli 2012 - 17:18
Helga:
Nog 2 nachtjes slapen en dan....
Stuur een beetje van dat mooie weer deze kant op, dan krijgt papa z´n hooi nog op tijd droog.
Prachtige foto´s heb je weer gemaakt.
xxx
-
03 Juli 2012 - 17:19
Helga:
Sorry schat, nog 3 nachtjes.. -
03 Juli 2012 - 18:37
Jo En Wilma:
hoi Joyce,
je verhalen blijven boeiend het lijkt wel of we het zo voor ons zien gebeuren en voelen hoe warm het is.
in de Elzet zullen zo langzamerhand ook de koffers gepakt worden, maak er samen een gezellige tijd van en hou ons op de hoogte, we kijken uit naar je volgende verslag.
o,ja zondag gaan we met sam en de vader van sam (vraag maar aan Frans wie dat is ) wandelen!
groetjes Wielder -
05 Juli 2012 - 19:31
Wim:
Hallo Joyce,
Wat alweer een leuk en interresant verslag. (je hebt wel schrijverstalent) Ik hoorde vandaag dat het 39 graden in Roemenie was. En ik vond het bij ons al warm met 28 graden. Nog heel veel plezier daar de resterende tijd.
Groetjes Wim en Jose -
06 Juli 2012 - 12:12
"Noonk" Mark:
Hoy Joyce,
Wat een verhaal (en mooie foto's) alweer....
Kun je die jas niet meenemen naar huis ? Lijkt me wel leuk voor de carnaval. Het was toch geen Nederlandse bus ? en toch "geen dienst" ?
Nog veel "leerzame" momenten toegewenst de komende tijd (zeker als Ken ook daar is)
Zouden jullie nog een foto kunnen maken (jij en Ken) in de modder en met die jas aan ?
Groetjes,
Mark
-
08 Juli 2012 - 14:39
Ken:
Ik heb het zo het gevoel dat zo een foto's tegen mij/ons gebruikt gaan worden.. :p
Joyzie veel plezier met je ouders deze week!
Xje -
09 Juli 2012 - 07:59
Karin Q:
Hee Joyce,
Heb je nog enorme behoefte aan bepaalde zaken? Ken vindt het vast niet erg om een extra koffertje mee te slepen....
Laat maar weten! -
11 Juli 2012 - 09:13
Sabina:
Ha die Joyce,
Wat een belevenissen allemaal !!Geweldig om je verhalen te lezen. Hoe is het daar samen met je paps en mams??? Geniet er van.
Groetjes Sabina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
